Dag Sydney, hallo Red Centre

De laatste dag in Sydney alweer. Wat gaat de tijd snel. In de ochtend rustig aan gedaan, want er komen nog drukke dagen genoeg. 's Middags naar Cockle Bay geweest. Een van de vele baaien van Sydney. Ook deze baai heeft een haven met boten in alle soorten en maten. Volgens de gids heeft 50% van alle inwoners van Sydney een boot(je). Er liggen er wel genoegen, ook hele mooie exemplaren. We hebben weer mooi weer. Heerlijk. 's Avond naar de baai van het Opera House en via skype Ma het Opera House laten zien. De techniek staat voor niets. Nog een laatste blik op Sydney's skyline geworpen, voordat we naar ons hotel gingen. Jammer, maar we moeten verder.

Donderdag om 8.30 uur werden we opgehaald voor de vlucht naar Ayers Rock. We kwamen laat op het vliegveld (een uur voor de vlucht) en er stonden rijen voor de incheckbalies. Tja dan baal je wel even dat je niet zelf over je "pick-up-time" gaat (los laten is niet moeilijk toch?) Een grondstewardes hielp ons, waardoor we toch op tijd bij de gate waren.Toen bleek ons vliegtuig vertraging te hebben. De schoolkinderen in Sydney hebben voorjaarsvakantie, waardoor het zo druk was op het vliegveld en niet alles op tijd ging. Na 3,5 uur vliegen kwamen we aan in Ayers Rock. Een klein vliegveld met maar een landingsbaan. De gids stond ons al op te wachten. Toen de bus gevuld was reden we naar ons hotel, meteen inchecken. Tijd om onze up-grade-room te bekijken was er niet, want de tour ging meteen van start.

We reden naar de Olga's (Kata Tjuta). Ondertussen zagen we al een glimp van Ayers Rock, daar komen we voor. De Olga's is een rotsformatie bestaande uit zeven grote rotsen. Bij een stop maakten we een korte wandeling met mooi uitzicht op de Olga's. De formatie begint met een grote rots en daarna worden de rotsen steeds kleiner, net als de zweven dwergen op een rij. Alleen kun je ze niet makkelijk beklimmen. Het was 36 graden, lekker warm dus. Nadat de foto's gemaakt waren, reden we naar Walpa Gorge. Een nauwe doorgang tussen twee van de rotsen. Daar maakten we een wandeling van ca. een uur, maar niet voordat onze gids ons op het hart drukte regelmatig een slok water te drinken. Minstens een liter per uur bij een wandeling van een uur. Nou dat was niets te veel gezegd. Een pittige wandeling in deze hitte met heuveltje op en heuveltje af, maar het was de moeite waard. Bijzonder was de kleur van de bomen. Deze waren veel groener dan de andere bomen in de woestijn, terwijl er geen water te bekennen was. Volgens de gids komt dat omdat ze een deel van de dag afgeschermd zijn van de zon en de wind. Meteen even een plaspauze, dat lijkt niet bijzonder, maar er zijn maar een paar toiletgebouwen in de hele woestijn. Alle touringcars reden naar die ene, dus kun je voorstellen hoe druk het was (5 touringcarbussen) en hoe ze er uitzagen (terwijl je niet kunt doortrekken. Het waren gewoon een gaten in de grond). Ach we zijn wel wat gewend. . . .

Eind van de middag reden we naar Ayers Rock. Tja daar was het mij om te doen. We gingen onder het genot van een drankje en een snackje de kleur veranderingen bekijken bij zonsondergang. Een prachtig gezicht, maar wat een commerciele toestand. Mocht je nog romantische gedachten hebben gehad, dan help ik je daar snel van af. Het was zo druk dat je nauwelijks een plekje had om te staan. Je kon bijna geen foto of video maken of er liep al weer iemand door je beeld. En de snacks waren al snel op nadat ze de schaal bijgevuld hadden. Het was erg jammer dat het er zo aan toe ging. Toch hebben we geprobeerd onder het genot van een glaasje bubbels te genieten van het uitzicht. Dat lukte natuurlijk wel. De kleurveranderingen zijn mooi. Het begon licht rood maar naar mate de zon zakte werd ie donkerder. Mooi. Uiteraard hebben we alles vastgelegd op foto en video (voor zover dat lukte). Na deze bijzondere ervaring reden we naar ons hotel, waar we gauw onze kamer hebben opgezocht. Even bijkomen van alle indrukken. Toerist zijn is best een druk bestaan hahaha.